توضیحات

اسید پالمیتیک یک اسید چرب با زنجیره بلند اشباع (LCFA) است که اصطلاحی برای اسیدهای چرب حاوی 13 تا 21 کربن است. اسید پالمیتیک حاوی 16 کربن است. این اسید در اکثر چربی ها و روغن ها مانند روغن سویا وجود دارد. همچنین می توان آن را به طور طبیعی در گیاهان و حیوانات یافت و در آزمایشگاه ها ایجاد کرد. علاوه بر این، اسید پالمیتیک را می توان در غذاهایی مانند روغن نخل، کره، گوشت، شیر و پنیر یافت.

روغن سویا معمولاً در غذای انسان یافت می شود و کاربردهای بسیار دیگری نیز دارد. یک قسمت از روغن سویا اسید پالمیتیک است. بسیاری فکر می کنند که کاهش اسید پالمیتیک در روغن سویا باعث کاهش اسید چرب موجود در روغن و افزایش کیفیت روغن می شود و مصرف آن را برای انسان بهتر می کند.

ساختار اسید پالمیتیک شامل یک ستون فقرات 16 کربنی است. فرمول مولکولی پالمیتیک اسید حاوی C16H32O2 است که 16 کربن، 32 هیدروژن و 2 اکسیژن است. اسید پالمیتیک دارای وزن مولکولی 256.42 است. معمولاً در محصولات مراقبت شخصی و لوازم آرایشی استفاده می شود.

اسید پالمیتیک شهرت بدی دارد، در درجه اول به این دلیل که نشان داده شده است که اثرات منفی بر سلامتی دارد. این بیماری با چندین بیماری از جمله بیماری های مغزی و سرطان مرتبط است. با این حال، مطالعات لزوماً در این مورد توافق ندارند. ارتباط بین روغن پالمتیک و افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه در یک مطالعه یافت شد، اما برای مثال در مطالعه دیگری نه.

اسید پالمیتیک را می توان در اشریشیا کلی یا E. coli و مغز موش مسن به عنوان متابولیت مشاهده کرد که ماده ای است که با متابولیسم سروکار دارد. ظاهر اسید پالمیتیک می تواند به صورت پودر خشک، مایع یا مواد جامد دیگر باشد. اغلب بی رنگ با فلس های کریستالی سفید است. بو و طعم کمی دارد اما بی بو است. هنگامی که گرم می شود و پوسیده می شود، دود تند از خود خارج می کند. دود ناشی از دود می تواند تحریک کننده باشد.

به عنوان اولین اسید چرب که در طول سنتز اولیه اسیدهای چرب تولید می شود، اسید پالمتیک بخش اصلی بدن حیوان است. علاوه بر این، در انسان، اسید پالمیتیک 21 تا 30 درصد چربی ذخیره شده انسان را تشکیل می دهد.

این می تواند در خون، مایع مغزی نخاعی (مایع لوله کشی نخاعی)، مدفوع، بزاق، عرق و ادرار، و همچنین در بافت ها، از جمله بافت چربی به نام چربی بدن، مثانه، پوست، سلول های خاصی به نام فیبروبلاست، کلیه، جفت، پلاکت، پروستات و ماهیچه های اسکلتی.

اسید پالمیتیک به نام اسید هگزادکانوئیک نیز شناخته می شود.